Muzeum Narodowe Ziemi Przemyskiej w Przemyślu

Nominacja do Europejskiej Nagrody Miesa van der Rohe w 2008 r.

Wyróżnienie w konkursie Nagroda Roku SARP 2008 r.

Nagroda Specjalna za najlepsza realizację architektoniczną z użyciem technologii żelbetowej w 2008 r.

Nagroda w konkursie Kamień dla najlepszych realizacji w kategorii kamień w architekturze 2009 r.

Projekt konkursowy – I nagroda czerwiec 2002 r.

Projekt budowlany: grudzień 2004 r.

Projekt wykonawczy: czerwiec 2005 r.

Rozpoczęcie budowy: listopad 2005 r.

Realizacja : kwiecień 2008 r.

Autorzy: dr inż. arch. Marek Kozień, dr inż. arch. Magdalena Kozień-Wozniak, mgr inż. arch. Katarzyna Kozień-Kornecka Architekt prowadzący projekt: mgr inż. arch. Małgorzata Szewczyk.
Konstrukcja: mgr inż. Mieszko Bakalus. Branże: TW Enginieers, mgr inż. Bogdan Miszczyszyn, ECS Electronic Control System.
Wykonawca: Inżynieria Rzeszów.

Inwestor: Muzeum Narodowe Ziemi Przemyskiej w Przemyślu.

Pow. działki: 4 859 m ². Pow. zabudowy: 1 665 m ².
Pow. netto: 5 287 m ².
Kubatura: 27 345 m ³.
Koszt inwestycji: 20 000 000 PLN netto.

Obiekt zestawiony został z głównego bloku i dwóch kamiennych, rzeźbiarskich form- "Fortów", których wnętrze stanowią główne przestrzenie wystawowe.

Fort I – to strefa wejściowa stanowiąca na placu element niezależny, powiązana jest z obiektem muzeum zawieszonymi pomostami i przeszkloną galerią.

Hall wiąże podstawowe funkcje muzeum jak sale wystawowe, salę wielofunkcyjną oraz bibliotekę. Ponad nim znajduje się kiosk z pamiątkami i wydawnictwami muzealnymi oraz bar kawowy a na dachu - taras widokowy.

Fort II – to strefa zupełnie zamknięta dla zwiedzających, zespolona z głównym korpusem. Tu zlokalizowane są pomieszczenia administracyjne, warsztaty, magazyny biblioteki, pokoje gościnne. Główny blok składa się z trzech kondygnacji sal ekspozycyjnych i sali wielofunkcyjnej, jak również z zamkniętej strefy zaplecza z dźwigiem towarowym , zapleczem konserwatorskim i magazynami z kolekcją muzealną.

Bloki przekryte są zielonymi tarasami, korpus ekspozycyjny – zwieńczony został rytmem świetlików. Szklana ściana bloku głównego ma przesłonę z pnącej się roślinności, która przechodzi z pionu w poziom, tworząc kompozycyjną jedność z zielonym regularnym, wydzielonym pasmem zieleni trawnika.