FILHARMONIA im. Artura Malawskiego w RZESZOWIE ROZBUDOWA, PRZEBUDWA I REMONT

Opracowanie: 2008/2009 r.
Realizacja: 2010 r.

Autorzy: dr inż. arch. Marek Kozień, dr inż. arch. Magdalena Kozień-Woźniak, mgr inż. arch. Katarzyna Kozień-Kornecka.

Zamawiający: Filharmonia im. A. Malawskiego w Rzeszowie.

Pow. zabudowy: 2 806 m²
Pow. całkowita: 7 573 m2²
Sala koncertowa: 726 miejsc
Sala kameralna: 206 miejsc

Projekt obejmował przebudowę i remont budynku Filharmonii Podkarpackiej jak również budowę nowego budynku technicznego oraz parkingu podziemnego, obsługujących obiekt. Wszelkie działania podporządkowane zostały istniejącemu, silnemu układowi urbanistycznemu. Definiują go dwa obiekty: filharmonia i szkoła muzyczna, stanowiąc ściany wnętrza placowego. Budynek techniczny zlokalizowano na skwerze sąsiadującym z placem. Jego elewacja frontowa stanowi przedłużenie linii zabudowy szkoły i przebiega wzdłuż budynku filharmonii wpisując się w modernistyczny charakter otaczającej zabudowy. Obiekt parkingu podziemnego zlokalizowano pod placem przed filharmonią. Zjazd do parkingu oraz wyjście usytuowano tak, aby wzmocnić jego charakter jako miejskiej przestrzeni publicznej.

Istniejący budynek filharmonii zaprojektowany został przez zespół warszawskich architektów (Wierzbicki, Mokrzyński, Kryszewski) i pochodzi z końca lat sześćdziesiątych XX. Ideą projektu przebudowy i remontu było aby za pomocą współczesnych środków, podnosząc jakość i standard rozwiązań, uchwycić klimat funkcjonalistycznego modernizmu sprzed czterdziestu lat. Nie tylko elewacje, ale też całość wnętrz ogólnych parteru obiektu stanowi cenny, bo w niewielkim stopniu zdefektowany obraz przestrzeni wewnętrznej początku lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku o wysokich walorach architektonicznych oraz plastycznych. Jest to tym cenniejsze, ze na naszych oczach giną wspaniałe rozwiązania realizowane przez poprzednie pokolenia. Należy, więc uczynić wszystko, aby dochować wierności założeniom przyjętym przez ich twórców i jedynie przez działania konserwatorskie i niezauważalną ingerencję wprowadzania współczesnej techniki wyposażeniowej podnieść walory użytkowe tego wspaniałego obiektu. Obiekt mieścił salę koncertową dla 777 słuchaczy, salę kameralną dla 206 słuchaczy, strefę obsługi widza z hallem, foyer, szatniami i toaletami, zaplecze dla muzyków z garderobami oraz zaplecze administracyjne i techniczne obiektu. Działania modernizacyjne nie spowodowały zmian w sposobie użytkowania obiektu, nie zmieniły jego formy architektonicznej. Jedynie w sali kameralnej zaproponowano całkowitą zmianę układu i wystroju wnętrza, co zdecydowanie poprawiło walory akustyczne wnętrza. Zmianie uległ układ widowni, który zaplanowano na wycinku koła. Nad widownią poprowadzono wachlarz rozwijający się znad estrady. Uzyskano przestrzeń o kameralnym charakterze.