Wydział Historyczny Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu

Projekt konkursowy: październik 2011

Autorzy: dr inż. arch. Marek Kozień, dr inż. arch. Magdalena Kozień-Woźniak, mgr inż. arch. Katarzyna Kozień-Kornecka
Współpraca: Magdalena Habrat-Rączka, Michał Rączka, Ewelina Michalik- Krok, Beata Tokarska, Jakub Kornecki, Marcin Gierbienis, Wojciech Miętka

Zamawiający: Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu.

Pow. działek: 5,07 ha
Pow. zabudowy: 8 765m²
Pow. Budynku Wydziału Historycznego netto: 14 184 m²
Pow. Budynku Archiwum UAM netto: 2 890

Budynek Wydziału Historycznego wraz z Archiwum Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zlokalizowano na terenach uniwersyteckiego Kampusu na Morasku w sąsiedztwie zrealizowanego budynku Wydziału Nauk Politycznych i Dziennikarstwa oraz realizowanych budynków Wydziału Chemii i Centrum Zaawansowanych Technologii.

Projektowany obiekt Wydziału Historycznego wraz z Archiwum UAM winien mieć charakter przestrzeni przyjaznej, otwartej, elastycznej i integrującej przestrzenie publiczne zamierzone w docelowym planie uniwersyteckiego Kampusu ( autorstwa arch. J. Gurawskiego)

Wymaga to z jednej strony szerokiego otwarcia i powiązań z otaczającymi funkcjami, a z drugiej - ze względu na swój charakter – uzyskania przestrzeni wyizolowanych sprzyjających działalności naukowej i dydaktycznej.

Te założenia programowe określają przyjęte w projekcie zamierzenia autorskie:

dążenie do stworzenia układu urbanistycznego silnie powiązanego z wytycznymi urbanistycznymi planu Kampusu oraz rozwiązaniami obiektów sąsiadujących
włączenie otwartych terenów zieleni w zasięg oddziaływania obiektu
integrowanie przestrzeni zewnętrznej i wewnętrznej
uzyskanie powiązania przestrzeni placowych wejść projektowanego obiektu z zespołem wejściowym budynku Wydziału Chemii
stworzenie maksymalnie otwartej i dostępnej przestrzeni „progowej” w postaci wydzielonego przestrzennie w ramach obiektu placu wejściowego
wprowadzenie zielonych dziedzińców oraz tarasów zielonych jako strefy rekreacji
tworzenie wnętrz o zróżnicowanej wysokości i znacznym zakresie ograniczenia przeszkód budowlanych jako barier dla elastycznego podziału przestrzeni wewnętrznej
uzyskanie rozpoznawalnej i zindywidualizowanej formy architektonicznej.